Blogbericht – WEEK 1 – WEEK 2 – WEEK 3
[clear-line]
Maandag 24 april 2017
Uitgeslapen vervolgen wij om 11.30 uur onze weg. Beetje laat, maar dat halen we wel weer in 😉
We volgen de kustweg naar Lyme Regis, waar we om half een aankomen. Lyme Regis is bekend van zijn stranden en kliffen, waar veel fossielen zijn (en worden) gevonden.
We kopen een parkeerkaartje voor 3 uur en gaan eerst op ons gemak wat eten, brunchen dus, koffie erbij enz. Hierna worden we we aangesproken door een Duits stel met eenzelfde buscamper als die van ons, antraciet grijs. Mooi weer, volop zon en het keuvelen op de parkeerplaats loopt een beetje uit de hand: wanneer we het stadje inlopen zijn er al 2 uren om van de 3. We hebben nog een uurtje, onder meer om de geocache aan de zeezijde te vinden.
Rond kwart voor vier verlaten we Lyme Regis in de richting van het woeste Dartmoor. De vraag dient zich al aan: waar zullen we overnachten. We nemen een kijkje bij het Castle Drogo van de National Trust, maar overnachten op de parkeerplaats is geen optie. Wellicht komen we morgen terug voor en bezoekje aan het kasteel.
We besluiten bij een pub te gaan overnachten, we zijn niet voor niets lid geworden van Britstops, een Engelse organisatie die een beetje te vergelijken is met France Passion. Nu overnacht je echter niet bij wijnboeren (die vind je hier ook niet zo dik gezaaid) maar bij pubs en dergelijke. Daarvan hebben ze er meer dan voldoende!
Het wordt The Old Inn in het plaatsje Widecombe in the Moor. Een prachtige en eeuwenoude inn. We vinden een mooi tafeltje, drinken Engelse witte wijn en bestellen een fijne maaltijd. Het is al tegen negenen wanneer we teruglopen naar de camper. ‘Thuis’ nemen we nog een laatste glas, morgen verder!
Vandaag gereden: 138km, totaal 1141km. Overnachting gratis.
[clear-line]
Dinsdag 25 april 2017
Vandaag een keer vroeg (want we hebben geen internet)! Om half tien verlaten we de pub en rijden de moors weer in. Prachtige en supersmalle single-track roads en een verbijsterend landschap. Het is weer zonnig, maar op de moors zien we een gordijn van regen in de verte. Even later zitten we er middenin: natte sneeuw!
Op de foto’s hieronder: vreselijk smalle weggetjes, regelmatig moet je een stuk achteruit tot waar het breder is. Femma koopt eieren van de boer bij een stalletje, zelf afrekenen. En de telefooncel langs de weg, tamelijk begroeid. Maar er hing nog een werkend toestel in, ongelofelijk!
Zo snel als die sneeuwbui kwam opzetten, zo snel is ie ook weer voorbij. De lucht is blauw en de zon schijnt weer volop. We zijn nu in het leuke dorpje Chagford, met een prachtige oude winkel-van-sinkel. Daar is Femma nu naar binnen, ik zit even achter de laptop.
We wandelen samen nog even door het plaatsje en drinken een kop koffie bij een kleine Inn. De buitengewoon vriendelijke eigenaar overlaadt ons met toeristische tips voor de zomervakantie in Schotland, met een blaadje vol aantekeningen lopen we terug naar de auto.
De volgende bestemming is Castle Drogo, het laatst gebouwde kasteel in Engeland en gebouwd tussen 1910-1930. Julius Drewe, eind 19e eeuw miljonair geworden met een winkelketen, heeft het laten bouwen door de bekende architect Sir Edwin Lutyens.
Het kasteel is nu eigendom van The National Trust en het wordt momenteel gerestaureerd. Daarvoor is het kasteel grotendeels ingepakt! We hebben een deel kunnen bekijken en dat was heel indrukwekkend.
Van Castle Drogo gaat de reis verder, dwars door Dartmoor richting Tavistock. Onderweg passeer je dan het gehucht Postbridge met de beroemde ‘clapper bridge’, gebouwd in de 13e eeuw. We hadden ‘m al eens gezien in 2006, maar toch nog maar even gestopt voor een foto (onder). De middelste foto is een laatste blik op de ruigte en uitgestrektheid van Dartmoor.
We vinden dankzij ons lidmaatschap van Brit Stops een gratis overnachtingsplaats bij Louis Tearooms, 3km ten oosten van Callington. We worden hartelijk verwelkomd door de eigenaar, we zijn pas de tweede camper die op zijn terrein komt overnachten sinds hij dit jaar deelnemer werd aan Brit Stops.
Vandaag gereden: 79km, totaal 1220km. Overnachting gratis.
[clear-line]Woensdag 26 april 2017
Vandaag is de tekst van Femma.
Vanmorgen afscheid genomen van onze gastheer, Louis. Voor hem is het nieuw om gasten van Brit Stops te ontvangen, het was zijn 2e ontmoeting. Voor ons ook. Voor het vertrek nog een pie bij hem gekocht voor onderweg, de prijs viel reuze mee.
Onderweg naar het zuiden/westen komen we langs Lanhydrock House waarvan we hebben gelezen dat het de moeite waard is. En het is tegenwoordig eigendom van de National Trust, dus voor ons (leden) gratis.
Het is een heel groot en oud huis, heeft meerdere eigenaren gehad en is meerdere keren verbouwd. Wat er bijzonder interessant is, is het keukengedeelte. Hier zijn meerdere aparte ruimtes, een keuken om te koken, een spoelkeuken, een bakkerij, een (soort) slagerij en een ruimte waar de melk werd afgeleverd. Daarvan werd boter en clotted cream gemaakt.
Verder een ruimte met ijskasten (geïsoleerde kisten waar ze ijs in deden met onderin een gat voor het smeltwater), en heel erg apart en mooi: een ruimte waar ze koud water uit een bron door een houten goot lieten stromen (foto rechts). Daar kon men dan gerechten neerzetten die klaar waren om deze fris en koel te houden. Nog niet eerder gezien, echt heel leuk!
De volgende stop op weg naar Mevagissy was een supermarkt. We hadden een pie maar wilden er wel iets bij met groentes of zo. Zo gezegd zo gedaan, meteen ook maar even iets voor morgen inslaan.
Tegen vijf uur komen we aan op de parkeerplaats nabij het centrum van Mevagissy waar je tegen een extra betaling ook mag overnachten. Mooi is het niet maar je kunt lopend het centrum in.
Tja, morgen maar eens kijken of dat het waard was.
Vandaag gereden: 81km, totaal 1301km. Overnachting € 10,00.
[clear-line]
Donderdag 27 april 2017
Nog een verslagje van Femma.
Vanmorgen wakker geworden in Mevagissy. Na het ontbijt zijn we het stadje ingewandeld, eerst naar de haven. Dit is een leuk oud haventje, klein maar nog met échte vissersschepen en een aardige vuurtoren.
Een kop koffie gedronken in een klein zaakje waar ze ook jelly’s en chutney’s verkopen. Van beide een klein potje gekocht voor op een stukje Engelse kaas. Daarna een flesje bodylotion en een ansichtkaart voor Wim.
Dan het postkantoor zoeken voor een postzegel, dat bleek naast een gemeenschapsruimte waar -toevallig- een klein rommelmarktje werd gehouden. Stelde niks voor maar ze verkochten ook pastries en ik wilde er twee om mee te nemen. Die maakte Liz voor ons, klaar terwijl u wacht. Aloys dronk op zijn gemak een extra kop koffie, terwijl ik in de keuken mocht meekijken. Ze doen dit met een soort tosti-ijzer maar dan speciaal voor kleine pasteitjes. Heel makkelijk, snel klaar én lekker!
Daarna ging de reis verder, via Truro naar Lizard Point waar we om de vuurtoren zijn gewandeld. Dit moet het zuidelijkste puntje van Engeland zijn. Wel mooi hoor. We hebben hier nog geprobeerd om het radiostation/museum te vinden dat er in de buurt was. Het bleek helaas wat te ingewikkeld, met al die kleine smalle weggetjes.
Vervolgens kwamen we door Marazion van waaruit je Saint Michaels Mount kunt zien liggen: de Engelse variant van de Franse Mont St. Michel. Ca. 10 jaar geleden mocht je hier nog overnachten op de parkeerplaats, nu moet je met je camper na 23.00 uur ’s avonds wegwezen. Bij laag water kun lopend naar de Mount, het was echter hoog water dus zijn we verder gereden richting Lands End.
Tegen kwart voor zes komen we aan op Treverven Touring Caravan & Campingsite. Een eenvoudige maar prima camping. Prijs in het voorseizoen (zonder elektriciteit) GBP 10,00 inclusief warme douche.
Aloys zet de antenne op (foto) en heeft een prima verbinding met de radiovrienden in Kampen, IJsselmuiden en Zwolle.
Vandaag gereden 131km, totaal 1432km. Overnachting € 12,00.
[clear-line]
Vrijdag 28 april 2017
Na het ontbijt, douchen, drinkwater aanvullen, ons toilet legen etc. rijden we om 11 uur de camping af. Doel is het enkele kilometers verderop gelegen Telegraph Museum in het gehucht Porthcurno. Porthcurno was “ooit het centrum van datacommunicatie van de wereld.” Het museum is ondergebracht in een langgerekt gebouw én een ondergrondse bunker in de achter het museum gelegen berg. De bunker dateert uit 1941.
Zo is het toch al weer 14.00 uur wanneer we terug zijn bij de auto. Eerst maar wat eten en drinken.
De reis gaat verder naar Lands End. We waren gewaarschuwd: ze hebben er een soort pretpark van gemaakt. We wilden tóch even gaan kijken, maar GBP 5,00 voor de parkeerplaats vonden we overdreven, dus we zijn snel doorgereden naar de Levant Tinmijn van de National Trust, een eindje verderop.
De Levant Mine and Beam Engine is een oude koper- en tinmijn met een gangenstelsel dat zich uitstrekte tot onder de oceaan. Het heeft een indrukwekkende geschiedenis. We sluiten aan bij een rondleiding en zien de imposante, 150 jaar oude liftmachine draaien op stoom. Mooi!
We gaan verder langs de kust van Cornwall. Deze westkant (tot nu toe) oogt woester en leger. Grote heidevelden, veeroosters in de weg en loslopende koeien. En veel van die middeleeuws ogende stenen muurtjes die de weilanden verdelen in aparte kavels.
We willen overnachten bij een pub in Redruth, maar het parkeerterrein valt tegen: groot, kaal en langs een snelweg. Dan maar door naar de volgende Brit Stop pub: de Miners Arms in Mithian, vlak bij St. Agnes. De parkeerplaats loopt wat schuin, niet echt ideaal, maar we blijven hier. We gaan een hapje eten in deze pub en dat bevalt prima! 🙂
Morgen verder.
Vandaag gereden 95km, totaal 1527km. Overnachting gratis.
[clear-line]
Zaterdag 29 april 2017
Tijd om een supermarkt te vinden, we willen wat boodschappen halen voor de komende dagen. Bovendien is maandag 1 mei een vrije dag in Engeland, alle winkels zijn dan dicht, de Engelsen hebben een lang weekend.
Een verslag van Femma:
Na het ontbijt gaan we eerst op zoek naar de dichtstbijzijnde geocache, volgens de GPS een afstand van slechts 80 meter. Deze blijkt verstopt vlak bij een oude rode telefooncel zoals je die hier nog veel ziet staan.
Daarna op zoek naar een tweede geocache buiten het dorp, aan een riviertje. Een mooie wandeling, maar de geocache hebben we niet kunnen vinden.
In de eerstvolgende grote plaats, Newquay, doen we boodschappen. Een grote supermarkt kost wat tijd, we kopen bovendien wat lekkere pasteitjes zodat we daarna maar gelijk even lunchen op deze parkeerplaats.
Dan staat het huis Trerice op het programma. Aloys heeft de route uitgezocht, veel smalle binnenwegen en opeens staan we voor een doorwaadbare plaats. Volgens Aloys kunnen we er gewoon doorheen rijden, en gelukkig gaat alles goed. Wonderlijke ervaring!
[clear]
Trerice House is een Elizabethan Manor house van de National Trust met, zoals ze zelf zeggen: “fine interiors and a delightful garden”. Die laatste hebben we niet zo goed bekeken, tuinen hebben niet zó onze belangstelling. Het huis is mooi, oorspronkelijk 14e eeuws. De grote hal heeft prachtige ramen met blank glas in lood, grotendeels handgeblazen in de middeleeuwen.
De noordvleugel (rechts van de ingang) heeft ooit in brand gestaan en is opnieuw opgebouwd in 1953. Niet zo origineel en niet zo oud dus, maar wel mooi gedaan.
Om 3 uur staan we weer buiten en we besluiten om door te rijden naar Tintagel. Dit is een dorpje aan de kust, met een voetpad naar Tintagel Castle waar koning Arthur verwekt zou zijn.
Niet te verwarren met de resten van een kasteel, ook in dit dorp, wat vroeger Camelot zou zijn geweest, het kasteel van koning Arthur zelf. En om het allemaal nog iets verwarrender te maken is er ook een hotel dat Camelot heet en er uit ziet als een kasteel. Ja dat vonden ze leuk. Wij niet toen we er voor stonden en verkeerd gelopen waren.
Inmiddels was het half 6 en ik had er een beetje genoeg van. We besluiten terug te lopen naar de camper, vandaag koken we zelf.
Aloys maakt roerbakgroenten met vlees en rijst. We overnachten in Tintagel, in het centrum maar tegelijk landelijk (foto). Op een parkeerveld achter de lokale pub, met loslopende schapen.
Vandaag gereden: 82km, totaal 1609km. Overnachting: € 3,50.
[clear-line]
Zondag 30 april 2017
Een verslag van Femma.
Gisteren, aan het einde van de middag, is het gaan regenen. Dat doet het dus vanmorgen nog. We slapen een uur langer, ontbijten en lezen de zaterdagkrant op de iPads. Rond 11 uur gaan we op stap, jas aan en muts op. Eerst naar the Old Post Office, amper 100 meter van de plaats waar de camper staat.
The Old Post Office is een oorspronkelijk 14e eeuwse boerderij. Scheve en bobbelige dikke muren, aflopende vloeren en een golvend dak. Een indrukwekkende grote en oorspronkelijke haardpartij mét oven.
Wanneer we weer buiten komen doen we nog een poging om een geocache te vinden, eentje die bijzonder goed verstopt zit. We hebben echter niet veel zin om lang in de (mot)regen te staan zoeken.
Dan naar het kasteel? Hmm. Ook in de regen, een steile weg naar een zeer oude ruïne. Eigenlijk houd ik niet zo van ruïnes. Ik heb te weinig fantasie om me goed voor te kunnen stellen hoe het geweest zou kunnen zijn. En een hele steile weg omlaag, daarna weer terug omhoog, in de regen…
Het was lunchtijd, we zijn voor een kop koffie naar een van de pubs gegaan en eenmaal binnen hebben we er maar een pastry, een kleine pie, bij besteld. Lekker!
Na de lunch gaan we verder op weg naar Ilfracombe. Dat ligt circa 100km verderop. We gaan ook een nieuwe overnachtingsplek zoeken, we hebben wel wat in het boek van Brit Stops gezien.
Twee pubs, maar beiden niet geweldig wanneer je er gaat kijken. Eentje aan een drukke weg, kleine parkeerplaatsen, de ander heeft een hele klein parkeerplaats in een dorpje. Het doet wat benauwd aan.
Dan toch liever naar de camping met het mooie uitzicht (uit de boekjes): een schot in de roos! Prachtige golvende gazons met een weids uitzicht over de Atlantische Oceaan. Kies je eigen plek. Dat is wel even zoeken, een plek die ook nog een beetje recht is, maar met een paar blokken onder de wielen komt ook dat wel goed.
Aloys zet meteen de antenne op en wil even testen: hij maakt achtereenvolgens verbinding met de Japanner Junichi Tojo in Bhutaan (ruim 13.000km), Wynand in Namibië (meer dan 8000km), Jaime op de Azoren, een woestijnstation in Algerije en Fahed in Abu Dhabi, in de Verenigde Arabische Emiraten.
We maken zelf eten, het wordt Chili con carne. Terwijl we zitten te eten worden we getrakteerd op een prachtige zonsondergang. De wolken trekken wat op en de zonsondergang wordt steeds mooier. We gaan meerdere keren naar buiten om weer nieuwe foto’s te maken. Intussen begint het wel weer zachtjes te regenen maar het uitzicht blijft onverminderd mooi.
A stunning view!
Vandaag gereden: 121km, totaal 1730km. Overnachting: € 19,00.
[clear-line]
